آقا...
نمیدانم چرا اینقدر بی قرارم....
فقط خدا میداند ... از وقتی که از حرمت آمده ام...
انگار گوشه ای از قلبم را در حرمت جاگذاشته ام...
بدجور دلم هوای محرمت را کرده است...
برای صدای عزاداری ات که همه جا گوش آدم را نوازش میدهد...
آقا
بی تو...من...ماتم گرفته ای بیش نیستم
با تو است که هر سائلی بر تخت پادشاهی مینشیند...
مارا هم بخر....
مارا هم ببر...
امروز از شهرک کاروان کربلا راهی حرمت شد...
دلم شکست...
خودت میدانی چقدر...شکست
دلتنگتم...
دعایم کن
دعایم کن
دعایم کن...
یامهدی آقاجان
اینبار آقا...مجنون وار به امید نظرت نشسته ام...
نمیدانم چرا اینروز ها اینقدر دلم به یاد حرمت هوایی میشود...
عشق تو...دل هر مجنونی را به زنجیر میکشد...
ولی...
زندانی بودن به عشق تو...تمام معنی آزادی ست
و بردگی کردن برای تو از هزار تاج و تخت پادشاهی سر تر است
دعایم کن
نگاهم کن
و...
صدایم کن ...
که دلم برای صداکردن های مهربانت لک زده است...
به پای روضه ی مادر خموش می آید ولی صدای غمش پر خروش می آید
همین که روضه ی مادر به میخِ در برسد صدای هق هق مردی به گوش می آید
همان که غربت و هجرش هزار ساله شده سر غریبی مادر به جوش می آید
به پای روضه ی مادر ز هوش گر برود به روی دامن مادر به هوش می آید
هزار سال هم از داغ مادرش گذرد به پای روضه سراپا به گوش می آید
(همره)
مرغ دلم اسیر کرب و بلای حسین توست شاید پرش دخیل کرب و بلای حسین توست
شب تا سحر کنار ضریحش نشسته است قلب و دلش ز غیر حسینت گسسته است
امّــــیدش از نشستن و زاری نگاه توست خط پریدنش متمایل به راه توست
ای گوهــــر نهفته درون دل صدف ای کشته ی غریب و فدای ره و هدف
راه مزار مخفی تو کس خبر نداشت ای کاش کشتنت لگد و میخ در نداشت
خاطر ز غصه گر گذری از بلا کند با نیــــّتت دلم هوس کربلا کند...
(همره)
پا روی خاکهایی میگذارم...که روزی پیشانیت را بر آن میگذاشتی...
ابتدای راهی ام که تو با رشادت...تمامش کردی...
در گمنامی هم شباهت داریم...
تو نامت را گم کردی و من هویتم را...
ای شهید...
شرمنده ایم که بارها و بارها...راحت از کنار نگاه های خیره ات در قاب عکس گذشتیم و
هیچ چیزمان عوض نشد...
شرمنده ایم که آرزوی رسیدن به مقصد شهادت را داریم...اما برای
رسیدن به آن...هنوز قدمی هم در راه نگذاشته ایم...و مینالیم از اینکه چرا نمیرسیم...
چرا به شهدا نمیرسیم....
دعایمان کن...
به همان کسی که لحظات آخر سرت بر دامنش بود...
قسمت میدهم دعایمان کن...
یامهدی
یاحسیـــــــن...
میخواهم رها کنم این بغض را...
که سالهاست به جرم دلتنگی،حبس گلویم شده است.
سرم را بردامنت بگذارم و عقده ی این چندسال دوری را....
یکجا اشک کنم و به پایت بریزم....
نگاهم کن،دعایم کن...ببین چقدر عوض شده ام...
ببین چقدر دور...شده ام
فقط تو میتوانی مرهم دردها و غمهایم باشی ...آقا...
فقط تویی که میتوانی قافله را نگه داری...
صبر کن....می آیم...
می آیم و میرسم به تو...به قافله ات.
یاحسیــــــــــن
دعایم کن آقا
من خون به پای غربتت میریزم.... من اشک برای حُرمتت میریزم....
جز حرمت تو مقصد دیگر دارم از بهر شفای تربتت میریزم
با تربت پاک تو شفا میگیرم من اشک ز این معرفتت میریزم
یا....امام رضا....
22بهمن مبارک ک ک ک ک 
وبلاگم تار انکبوت بسته!!! :)
امتحانا تازه تموم شده جارو گرفتم دستم اینجارو تر تمیز کنم...!
کمک میخوام شدییییییید!...
بیاین سر بزنیدخودش خیلیه.
راستی دارم میرم کربلا.....
برای همتون دعا میکنم زیااااااااد
فعلا
مهدی جان....
313 مرد......پیدا نمیشود یعنی؟
خسته شدیم...تورا به جان مادرت زهرا.....
بیـــــــا....
ای منتقم خون پاک مظلوم کربلا...
